Siedem lat oczekiwania na kontynuację tytułu, który przez wielu jest określany jako podsumowanie epoki PlayStation 3. The Last of Us podstępem wkradło się do serc graczy, wyrywając je wraz z tętnicami i żyłami. Mieliło je […]
Autor: Kuba "Castel" Paduch
Tao Hideo Kojimy. Recenzja Death Stranding
Dochodzi północ, dzień powszedni w czerwcu bieżącego roku. Gram w Death Stranding od jakichś pięciu godzin. Zmęczenie powoli kładzie mnie spać, rozsądek mówi, bym odłożył pada, bo przecież jutro kolejny dzień życia, rano trzeba jechać […]
Wiarygodne szaleństwo Emilii Clarke i niewiarygodna pomyłka scenarzystów. Finał „Gry o Tron” na chłodno
To, co wydawało się niemożliwe, stało się niestety faktem. Jeden z najlepiej ocenianych seriali w historii telewizji (obecnie 12. Miejsce w top wszechczasów magazynu Rolling Stone oraz 3. Na Filmwebie) zaliczył upadek podczas sprintu na […]
Lekcja pokory. Recenzja Sekiro: Shadows Die Twice
Nie pamiętam, ile miałem lat, gdy pierwszy raz zetknąłem się z grami wideo. To było jakoś na początku lat 90. – Amiga, jedna z pierwszych konsol w Polsce. Grałem w Super Contrę, strzelaninę 2D gdzie […]
“War. War never changes”. O polityce w grach słów kilka
Wojna nigdy się nie zmienia – twierdzi narrator kultowej serii gier RPG Fallout, w którego wcielił się aktor Ron Perlman (znany głównie z ról czarnych charakterów). Te słowa to wstęp do całego monologu. W intrze […]
Ellen Ripley kontra Pogromczynie Duchów, czyli wzloty i upadki kobiecego kina akcji
Zwykle gdy słyszymy termin „kino akcji”, do głowy przychodzą nam wybuchy, pościgi i spocone bicepsy arnolda schwarzeneggera… Nie? Tylko ja mam tak z Arniem? Dobra, dobra, bez udawania. Większość z nas, millenialsów (bleh), wychowała się na ramówce Polsatu lat 90. i przełomu wieków. Tam próżno było szukać wysublimowanej kinematografii, za to Prawdziwe Kłamstwa i Terminator leciały średnio co miesiąc. Wyższe stany średnie mógł stanowić najwyżej Clint Eastwood jako brudny Harry. Ale czy kino akcji to domena mężczyzn?
Deus ex machina. Recenzja NieR: Automata
NieR: Automata to gra, w której nic nie jest takim, jakim się wydaje. Brzmi banalnie, ale gdyby ta recenzja musiała być bardzo krótka, to zawarłbym ją w tym jednym zdaniu. Żeby zrozumieć w pełni niesamowitość tej produkcji trzeba wpierw zrozumieć specyfikę japońskiego przemysłu rozrywkowego. W Japonii na przykład częstym zjawiskiem jest łączenie różnych środków przekazu w ramach jednego uniwersum
